Inruilen

                                                           

Mijn auto is twaalf en een half jaar oud. En mijn auto vertoont oude auto kuren. Het begon een week of zes geleden.
Er kwam een smsje: "je rechtervoorlamp is stuk!"
Doe ik volgende week wel dacht ik.
Twee dagen later word ik door een Grote Agent aan de kant van de weg gezet. Of ik wel wist dat mijn rechtervoorlamp stuk is. Natuurlijk weet ik dat niet, want hoe kan ik dat nou weten, ik ben een vrouw!!!!
Ik kom er met een waarschuwing vanaf, maar krijg nog wel een complimentje over mijn geordende autopapieren mapje!
Op maandag naar de garage, want om eerder genoemde reden, kan en wil ik geen autolampjes vervangen!
De garagemonteur moest er gelukkig ook een beetje van vloeken. Hij toonde mij ook het ietwat verpulverende stekkertje dat aan het lampje vastzat. "Dat moet vervangen worden, krijg je problemen mee, Pop!"
Dus een afspraak gemaakt, auto een ochtendje kwijt. Maar dan heb je ook wat: nieuwe stekkertjes, nieuwe lampjes en de lampenkapjes opnieuw gekit!
Een paar dagen later hoor ik een slepend geluid, auto stil gezet en er bungelde iets, wat niet hoort te bungelen en te slepen.
Naar de garage, en de auto moet op de brug. "Pop, kom eens kijken. Zie je dat?" Ik sta met mijn minst domme hoofd onder mijn auto en volg de wijzende vinger. Bij mijn voorwiel zit een rubber dinges met een grote scheur erin. "Dat moet gemaakt, gaat problemen geven, Pop."
Weer een afspraak gemaakt, weer de auto een dag kwijt en weer een berg centjes kwijt!
Dan ga je toch serieus aan inruilen denken! Want auto's met kostbare problemen wil je niet....

Drie weken geleden komt Boris, de Grote Rode Kater thuis. Rechteroog zit dicht, koud lapje erop en in de gaten houden. Op zondag is het weer open, maar met een waas over de lens. Op maandag naar de dierendokter.
"Oei", zegt dierendokter Bas, "da's een forse dreun geweest."
Ja, dat had ik ook wel door. Dus Boris krijgt wat prikjes, kroeltjes en een zalfje in zijn oog. Ik krijg de opdracht om de zalf een paar keer per dag op zijn oog te smeren en Boris binnen te houden. Dat eerste is niet zo moeilijk, dat tweede een drama. Boris ontpopt zich tot een ware ontsnappingskunstenaar en weet zich door spleetjes naar buiten te werken!
Een week later zitten we op controle, Dokter Bas is blij, we moeten nog een weekje zalven en dan nog een keer terug komen.
Dan gaat het mis, op zondag zwelt zijn oog op en op maandag zie je alleen maar opgezwollen weefsel en geen lens.
Dokter Bas schrikt, geeft nieuwe prikjes en denkt aan een zalfallergie. Ik mag niet meer zalven en moet het afdeppen met afgekookt water. En de volgende avond terug komen.
Op dinsdagavond staat dierendokter Ad er, die schrikt en gaat onderzoeken. Het is een bacterie, een vervelende bacterie die bestreden moet worden met een ander zalfje, met een pilletje en een drankje. En natuurlijk huisarrest!!
Op donderdagavond mogen we weer terug, dokter Ad is tevreden en ik mag beginnen met het oog te spoelen. Er staat nu een grote fles spoelmiddel klaar en hebben we een gezellig medisch halfuurtje. Boris en ik.
Het spoelen is een drama, zalfje, pil en drankje een eitje.
Dinsdagavond mogen we weer naar de dierenarts, hopenlijk komt er dan niet nog een handeling bij!
Al deze bezoekjes kosten natuurlijk centjes, maar ga je bij een kat met kostbare problemen aan inruilen denken?
Nee, niet bij Boris. Boris ligt bij de dierenarts luid spinnend op de tafel, toont zijn wollige buik en geeft kopjes. Als die auto nou eens zo zijn dankbaarheid zou tonen.....

Oud en nieuw

Ik ben een beetje van het nieuwe uitproberen. Op bijna elk gebied.
Dus toen er vloeibaar bak- en braadspul kwam, ben ik het drect gaan gebruiken. Ik heb alle soorten geprobeerd. Heb me opgewonden over het feit dat sommige boters vast geweldig waren, maar dat ik dat niet kon testen, omdat ik de dop niet open kreeg...
Vond dat ik echt niet alle boter eruit kreeg, omdat het laatste beetje simpelweg niet de fles uit kwam.
Een paar weken geleden kocht Jeppe de "verkeerde" bakboter. Namelijk een ouderwets pakje Blue Band. Weggooien is zonde, dus toch maar gebruiken. Wat hebben we lekkere gehaktballen gegeten, met lekkere jus!
Je begrijpt het al: Voor ons geen vloeibare boter meer, maar terug naar vroegûh!

Met de vaatwasser gaat het dezelfde kant op. Al die fabrikanten met hun prachtige blokjes. Je hoeft zelfs de folietjes er niet meer af te halen. Dus de blokjes bleven kleven in het zeepbakje, wel voordelig, want ik kon twee keer een machine draaien met maar eén blokje.
Nu had Sun wat nieuws: Turbo Gel! Dus ik gelijk een fles gekocht: Gevolg????
Theekopjes met thee aanslag, en eigenlijk werd niets echt goed schoon. Heb maar een klacht ingediend bij Sun. Ben benieuwd of ik er nog iets van hoor. Inmiddels staat er een grote verpakking met gewoon vaatwaspoeder, gaat er weer zout en glansspoelmiddel in mijn machine.
Mijn vaat wordt schoner dan ooit !!!

En ik ben een gelukkig mens. Lekker terug naar het oude, truttig hè?

Feestje

Gisteren was Jeppes kinderfeestje. 8 jongetjes en twee volwassenen. Wel een beetje raar, want na het klaarzetten van alle broodjes, knakworsten en bekertjes SISI, was ik klaar.
De mannen kwamen, aten en gingen buiten spelen!
Om twee uur gingen we naar Vlaardingen. De mannen gingen naar een echt biljartcentrum om daar te leren poolen. Het was geweldig. De biljartmeneer bleek een grootheid op zijn vakgebied. En dat hij van zijn hobby zijn beroep had gemaakt, was wel het einde.
Ze kregen per twee jongens een tafel toegewezen. In den beginne was het wat onwennig, maar al snel hadden ze er handigheid in. "Meester Joop" liep rond en en gaf tips, hielp ze met het vasthouden van de keu en het coolste was nog wel dat hij echte "biljardmoves" kende.
Doordat de mannen bezig waren en niet met zijn achten op een hoopje stonden, bleef het het hele feestje gezellig!

Ze mochten een drankje bestellen, kregen een bittergarnituur en kregen als klap op de vuurpijl een medaille. Om half zes was het feestje afgelopen en hebben we de mannen thuis afgezet. Moe maar voldaan

Nou ja

Afgelopen week heb ik iets gekocht bij Van Leest en de Free Rocord Shop.
"Leuk voor je" of "Lekker belangrijk" hoor ik jullie denken. Maar het gaat me niet om de aankoop, het gaat om het "kadootje" wat ik erbij kreeg.
Een gratis lot om mee te spelen in de postcode loterij. Ik heb er dus twee en besloot die nog even te activeren voor 15 november, want de kans op 5 miljoen wil ik niet laten lopen...
Dus ik naar de opgegeven site, negencijferige activeringscode ingevoerd en ik kom op een nieuwe bladzijde.
En tot mijn grote en stomme verbazing is mijn gratis lot helemaal niet zo gratis, maar geef ik direct toestemming aan de postcode loterij maandelijks €10,50 van mijn rekening af te schrijven.
Dat wil ik niet, maar dat kan niet. Je kan wel per maand opzeggen, maar dan moet je wel een maand betaald hebben meegespeeld en dat doe ik al en ik wil niet met heel veel loten mee spelen.

Ik vind dit zo stom, dat ik er zelfs over denk om dat ene lot ook nog op te zeggen. Maar ja dan zal je zien dat een maand later de postcodekanjer op mijn postcode valt.....

Even weg.

Wat was het heerlijk, alleen al het vooruitzicht om even er tussenuit te zijn. De voorpret: waar gaan we heen en dan het "afstrepen".
Het werd Volendam, thuisbasis van de palingpop en de paling.
Al die beroemde typetjes hebben we niet gezien, maar wel even langs het huis van Jan gereden. Leuk huis, maar volgens mij niet groot genoeg voor 300 gastendoekjes.
We zaten in het Marinapark met uitzicht op het Ijsselmeer. Da's een mooi uitzicht.

Volendam is vooral het dijkje, heel smal met veel souvenirwinkeltjes en restaurantjes. Schattig en gezellig. Jammer dat het erg koud was. Het Volendams is onverstaanbaar, daar kan ik geen wijs uit. Bij de bakker vroeg iemand om Twa flikken. Was erg benieuwd wat dat was. Nou hier in Maassluis vragen we dan gewoon om Twee witte puntjes.

Op dinsdag gingen we naar Amsterdam, Madame Tussauds en vooral veel en eindeloos lang shoppen. De hele Kalverstraat op en neer, de V&D en gelukkig ook nog de Bijenkorf. En ik ben niet zo'n shopperd....

Woensdag gingen we naar Edam, leuk de Kaaswaag. Maar die was dicht, toen maar naar een klompenmaker en een kaasboerderij. Toch nog iets geleerd.
"s Avonds naar Cirque de Soleil, wat een prachtige show, wat kunnen die mensen een prachtige dingen doen.

Donderdag was het echt rotweer, op zoek dus naar een binnenactiviteit: het werd het bakkersmuseum in Medemblik. Wat een leuk museum, een oude bakkerij, gevuld met vrijwilligers die met het grootste geduld van de wereld, kinderen uitleggen hoe je chocoladeletters maakt, hoe je appelbollen, gevulde koeken en speculaasjes maakt. Boven mochten ze nog speculaasjes versieren en met marsepeinfiguurtjes maken en meenemen.

Vrijdag was het weer tijd om naar huis te gaan, even nog naar de Jan Smitwinkel en dan lekker richting het Maassluise land.
Lekker om weer thuis te zijn, maar wel met een leuke terugblik op een leuke en gezellige week!

Bijzonder

                                                    
Gister ben ik met vriendin Monique op stap geweest. Op zomertour naar Amsterdam. Het was druk in de trein, allemaal mensen op renschoentjes en in sporttenuetjes. Die gingen allemaal meedoen aan de "van Dam tot Dam loop".
En wij tweetjes, gezellig aan de boemel. De meisjes naar de grote stad. En we wilden zoveel zien en doen, naar een museum, de hele Kalverstraat af en nog veel meer!

Eerst de Bijenkorf, ben je toch altijd even bezig! Om een uur of vier was het tijd voor een kopje thee. Wij naar de Roode Leeuw. Leuk mensen kijken en commentaar geven. En er is veel te zien....
Opeens gaat de deur open en stapte er twee mensen binnen. "Die komen iedere week een bitterballetje eten", zei Monique. Het personeel begroette ze met een handdruk en ze werden naar het tafeltje naast ons gebracht. De oudere heer zei, terwijl hij zijn jas uitdeed en zijn kruk neerzette, dat hij de week ervoor een kleine hersenbloeding gehad had. Monique hielp hem in zijn stoel, terwijl de dame ook ging zitten. Een charmante dame van een ongeveer 65 jaar. Zijn dochter dachten wij. De heer begon ons te vertellen wat er gebeurd was en meldde dat hij 49 jaar oud was. Daar moest hij zelf erg om lachen. Hij bleek 94 jaar oud te zijn en kwam al jaren iedere zondagmiddag met zijn vrouw naar De Roode Leeuw. Het was dus niet zijn dochter, ze was ook 80 jaar oud!!!
Het was een bijzonder stel mensen, alletwee veel meegemaakt, drie kinderen die alledrie heel goed terecht waren gekomen. Een van de dochters was geen studiebol, haar rapporten leken op een weense wals en af en toe was er een 7. Naar die 7 werd gekeken. Want was het niet beter om gezond en gelukkig te zijn??
Mevrouw was op latere leeftijd gaan leren, MAVO, HAVO. Ze heeft gewerkt tot haar 73ste. Nu schildert ze, schrijft gedichten, hij zorgt voor het ontbijt, kijkt voetbal en samen genieten ze van hun nageslacht, van het leven en elkaar.
Wij hebben gelachen, want waar mevrouw de rustige was van de twee, was meneer de grappenmaker en de gangmaker. We hebben gehoord hoe ze elkaar 61 jaar geleden hebben leren kennen, hoe hun huwelijk tot stand kwam. We hebben heel subtiel geleerd over liefde, accepteren, respecteren en houden van. Over hoe belangrijk het is om humor te hebben en dingen met humor te bekijken.
Het was leuk, gezellig en ontroerend.
Om zes uur hebben we afscheid van ze genomen, met een handdruk en een kus en van meneer nog een aai over onze wang.
Wij hebben die middag een gouden randje om onze dag gekregen, zomaar voor niets....

Guus

Toen we Guus ongeveer een week hadden, ben ik met hem op puppyles gegaan. Dat was grappig en ook voor Guus erg goed! Hij heeft geleerd om netjes aan de lijn te lopen, hij kan zitten op commando en luistert naar zijn naam. Voor mij was het ook goed, want waar Dries allerlei dingen bijna automatisch goed deed, deed Guus van alles behalve luisteren.
Na de puppycursus volgde er nog een cursus Gedrag en Gehoorzaamheid. Deze is ook met een certificaat beloond.
Nu doen we Fun & Game. Erg leuk en grappig. Er doen meestal zo'n vijf hondjes mee. Jerry, Joy, Djolly, Tess en Guus. De eerste vier zijn hun wilde haren al aardig kwijt en kunnen alles heel goed. Als ze de mist in gaan, ligt dat meestal aan hun baasjes. Bij ons ook wel, maar Guus heeft heel veel fun in al die games. Op een kratje springen, een verstopt koekje vinden en door een tunnel rennen. Guus kan het allemaal best wel goed. Maar de rest vindt hij niet zo boeiend. Dan moet hij een plasje doen, een beetje water drinken, zich verstoppen in de tunnel of gewoon midden op het veld gaan zitten kijken naar de rest. Het allerleukste is natuurlijk heel hard rondjes rennen. Ik word dan boos en om mij heen staan dan al die brave hondjes met hard lachende baasjes.
Vandaag was het weer zo'n feestje. We hadden een tijdje geen les en dat was aan Guus te merken. Zijn oren zaten op slot en als hij een middelvinger had gehad, had hij die non stop in de lucht! We hebben allemaal weer erg gelachen en Guus heeft zo genoten om zijn partners in crime weer te zien. Volgende week gaan we lekker weer!

Taart

 

Gisteravond gezellig een taart versierd met Nel. En niet gewoon een beetje kliederen, maar het serieuze werk.
Kopje koffie en dan de uitleg! Eerst de taart met een draadzaagje in drieën overdwars doornijden, dat was moeilijk, want je kan je taart vernielen. Gelukkig zie je daar niets meer van. Daarna jam en crême erop smeren en daarna het zware werk. Marsepein kneden en kneden en kneden tot het goed zacht was. (AU) Daarna een kleurtje erin, die van mij werd paars, dus weer kneden en kneden en kneden (nog meer au). Maar het was zo leuk.. Mijn marsepein bleek na het uitrollen nog een marmerig te zijn. Juf niet tevreden, ik wel, want je ziet er niets meer van.
En daarna het echte creatieve werk. Ik wilde er een hollands tafereeltje op: Molen, koe en tulp. Dat mislukte, maar dat geeft niet, want ook daar zie je niets meer van.
Het resultaat zie je op de foto's en het was zo leuk! Daar heb ik echt een nachtje pijn voor over gehad!

Nichtje

Ik heb een nichtje, Bente. Bente is bijna viereneenhalf en een ontzettende kwebbelkous. Leuke blonde haartjes en groengrijze ogen(haar zus en broertjes zijn alledrie bruinharig met bruine oogjes). Een mini versie van Judith op die leeftijd.
Gisteren kwamen ze heel onverwacht eten. Vlees uit de vriezer, bbq aan. Maar wel nog even snel naar de AH om stokbrood, kruidenboter en sla te halen. In de auto begon ze al. "Tante Marjet, jij hebt wel een hele grote auto en jij bent heel klein!" Even gecorrigeerd: als je 41 bent ben je niet meer klein, dan ben je kort. Dat snapte ze, want Pelle (2 jaar) en Jorne (4 weken) die zijn klein en zij nog een beetje.
Het parkeren lukte niet, is moeilijk achteruit inparkeren..
Maar daar kon ik niets aan doet, want "jij bent heel kort hè tante Marjet".
In de AH ging ze door: de kruidenboter stond wel heel hoog voor korte mensen. Gelukkig is het kind een vedergewicht en kon ik haar op tillen. "Wel fijn dat ik er bij ben, anders kon je nooit de kruidenboter pakken".
Twee stokbroden op elkaar waren net zo lang als ik ben. En zo kakelde Bente haar weg door de winkel. Een spoor van lachende mensen achter zich latend.
Er was wel een troost: "Tante Marjet, jij bent wel heel kort, maar toch ben je te lang voor een kinderwinkelwagentje!"

Vakantiewerk

             
Het is zomervakantie! We hebben een middagje in een bootje gezeten, een dagje genikst, dagje Efteling. En toen werd het dinsdag en tijd voor de echt leuke dingen.
Hierbij het recept:
* 1 rol vuilniszakken
* 2 kinderen
* 2 kamers
De rol vuilniszakken verdelen onder de kinderen, naar hun eigen kamer sturen en zeggen dat ze er niet uit mogen komen voor het opgeruimd is.
Judith was ziekerig dinsdag, dus die heeft niets gedaan. En jeppes kamer is geleegd, 7 zakken met rommeltjes en dingen die gewoon weg kunnen. Peuterburootje eruit en een mooi buro erin.
Van een jongetjeskamer is het een knullenkamer geworden.
Op woensdag was de freule weer opgeknapt en ook uit haar kamer kwamen de nodige zakken met troep. Nu moet ze het nog netjes krijgen en, moeilijker nog, netjes houden.
Ik denk dat ik maar een zonnetjeskaart ga maken, zo'n ding wat je ook gebruikt bij op het potje plassen.  Iedere dag netjes (kleren in de kast, vloer leeg) is een blije sticker. De dagen dat ze bij haar vader is tellen niet mee. Dat vindt ze jammer, maar ik niet! Ben nu nog aan het bedenken wat de beloning wordt...

Onmacht

Leuk bij de dokter, de prik van een maand geleden heeft helemaal niets opgelost. De pijn in mijn pols is nog steeds aanwezig en natuurlijk mag ik pijnstillers. Maar die hebben weer bijwerkingen die ik natuurlijk altijd braaf krijg.
Ik had op internet gekeken op de site van een handkliniek. Vanalles waarvan ik dacht dat het een oplossing zou zijn, had zij ook eens bedacht. Had ik kunnen weten, mijn info kwam van de kliniek waar zij haar opleiding had gehad. Dat schoot dus niet op!

Nu word ik weer "besproken" met andere handdeskundigen, de uitslag hiervan volgt op 24 augustus. Nog twee maandjes en dan wordt bekend wat ze precies gaan doen. Maar mijn part hakken ze hem eraf!

Troep

                                                            
Ik heb Judiths kamer officieel tot rampgebied verklaard. Ben al blij als er 1 broek in de kast ligt en ik af en toe iets in de was vind. De score van deze week in de was: een shirtje en een onderbroek.
Ik weet niet zo goed waar de rest is. Ik ga er ook niet naar op zoek!

Vanmiddag was ze eventjes thuis, koffer pakken voor schoolreis naar Engeland. Naar eigen zeggen had ze alles al apart gelegd. Het zal wel goed komen.

Nu kan ik deze week natuurlijk er wat aan gaan doen, maar eigenlijk heb ik daar niet zo'n zin in.

ik troost me met de gedachte dat ze in ieder geval haar raam openzet. Dus als er iets ligt de rotten onder de berg troep, ruik ik het in ieder geval niet!

Maar als ze terugkomt, kan ze aan de slag!

Mini Break

We waren er eventjes tussen uit, een "minibreak" naar Newcastle. Dat was erg leuk, even een bootreisje twee daagjes cultureel doen, maar vooral de plaatselijke middenstand sponsoren .

Dames, mijn collectie diademen is met stijl uitgebreid. Nee geen vlaggetjes, paashaasoren, sinterklaas en kerstmutsen. Nee chique, waarvan de dames in de winkel wilden weten, "What the occasion was". Heb gelukkig een verjaardag morgen, kan er vast eentje in mijn haren .

Maar het is goed te doen, zo'n overtochtje. Een hoop mensen doen het nachtje op de boot, vier uurtjes Newcastle en dan weer terug op de boot. Pffff daar moesten we niet aan denken en we bleven dan ook gezellig een extra nachtje. We hebben geshopt till we dropped . Judith hield het net even wat langer vol dan Jeppe en ik. De tweede dag een tourtje met een bus, we hebben alles gezien wat we moesten zien in Newcastle. Daarna natuurlijk nog even wat leuke kleine achterafwinkeltjes en weer terug naar de boot. Even nagenieten en alles bekijken wat we gekocht hebben.

Het was leuk, gezellig en voor herhaling vatbaar, volgende keer een andere stad, een ander land. Nu eerst weer eventjes sparen..

Gips

Vandaag mocht ik weer gezellig naar de dokter, om kwart voor negen, dus op tijd weg. Jeppe iets over half acht bij Monique en Sebas afgeleverd en me voorbereid op files. Niet dus, om kwart over acht aan de koffie in het Erasmus.
Ietsjes te laat was ik aan de beurt en na een goed gesprek met de dokter, kwam de prof erbij. Een lang gesprek in het onverstaanbaars werd over mij gevoerd. Er waren nog een paar opties voor mijn lieftallig polsje. De een was een nogal ingewikkelde operatie, de tweede een injectie met van alles en nog wat. Een grote naald en veel gepoer in mijn pols en dan zes weken een bovenarmgips(dat is van mijn oksel tot mijn vingers).
Eigenlijk was ik daar wel een beetje klaar mee. Werd er ook erg verdrietig van en heb heel hard gehuild! Want ja als je dan heel erg zeker weet dat het helemaal beter wordt, maar dat is dus niet zo, het verlicht!
18 mei is het zover. Ik heb dus nog drie weken om een kleurtje te kiezen , alleen zoals ik er nu tegen aan kijk wordt het gewoon ZWART.

Gezocht: Hobby

                                                  

Vanmiddag mijn laatste sessie bij de ergotherapeute gehad. Laten merken dat ik heel goed begrijp hoe de activiteitenweger werkt en dat ik gewoon mensen om hulp moet vragen. Dus niet zelf 15 kilo hondenvoer moet sjouwen, alle ramen achter elkaar zemen of lekker een uurtje borduren.

Dat eerste is noodzaak, het tweede is huishouden en dat is niet leuk en het derde is HOBBY en dus leuk.

Nou ben ik driftig aan het oefenen om met links te borduren. Maar als je iets al dertig jaar met rechts doet, is dat een behoorlijke opgave. Dus tijdens die laatste sessie hebben we samen hobbies opgenoemd. Kettingen maken: leuk, maar niet met een weigerende rechterhand. Kaarten maken vind ik leuk,maar daar moet altijd eerst de hele tafel voor leeg en dat is een enorm gedoe.
Speksteen snijden en boetseren zijn uiteraard niet te doen. Dat kost kracht en dat heb ik niet.
Verder wil ik iets doen waar ik niet voor het huis hoef te verbouwen en wat ik ook gewoon gezellig 's avonds op de bank kan doen of even in de tuin. Ik ga dus nu maar op zoek naar iets wat ik nog niet kan en dus met links moet kunnen leren. Tenslotte ben ik links. Ik heb dus een haaknaald en katoen en ik geloof nooit dat ik dit echt leuk vind...
Alhoewel ik schattige patroontjes heb.
Misschien moet ik gaan breien, kan ik eindelijk die dobbelsteen afmaken van de tweede klas lagere school!
Maar als je een beter en briljant idee hebt, dan hoor ik dat graag. Er moet toch iets zijn dat aan al mijn eisen voldoet.

Chutzpah

Chutzpah is a Yiddish word meaning gall, brazen nerve, effrontery, sheer guts plus arrogance;

It's Yiddish and, as Leo Rosten writes, no other word and no other language can do it justice.

This example is better than 1,000 words...


THE ESSENCE OF CHUTZPAH...

A little old lady sold pretzels on a street corner for 25 cents each..

Every day a young man would leave his office building at lunch time, and as he passed the pretzel stand, he would leave her a quarter, but never take a pretzel.

And this went on for more than 3 years.

The two of them never spoke.

One day, as the young man passed the old lady's stand and left his quarter as usual, the pretzel lady spoke to him.

Without blinking an eye she said:
"They're 35 cents now."

Lente 2010

                                                  

Vandaag is de lente begonnen! En dus werd het hoog tijd om de violen die al anderhalve week op de tuintafel staan te planten. Het is gelukt, achter staat het tuintje er weer netjes bij. Nu wachten op een ochtendzonnetje en dan doe ik de voorkant (2 vierkante meter) ook even. Maar ik heb zo'n hekel aan tuinieren, zo'n vreselijke rothekel! Ik weet me redelijk schoon te houden, geen zand op de foute plekken(haar, decolleté) totdat ik het handschepje wil schoonmaken: ik struikel en het zand zit in mijn haar, achter mijn bril en die dikke regenworm, die ik nog even bij de buren in de tuin wilde gooien, nestelt zich comfortabel in mijn decolleté! GATVERDARRIE!
Maar goed het leed is geleden het beest is inmiddels door een van de katten genuttigd en als ik zo de hondjes heb uitgelaten, schenk ik een portje in en ga ik van mijn gezellig geplante viooltjes genieten. Weet ik weer waarom ik ze geplant heb: om mijn glaasje op tafel te kunnen zetten!

Heimwee

Had vanmorgen vroeg zo'n heimwee naar vroegûh. Toen de meisjes van dertien nog gewoon meisjes van vijf waren. Zag een stukje K3 met allemaal kleine blije meisjes met als enige zorg op dat moment: Ken ik de tekst wel en ik hoop dat het nog heel lang duurt!
Zag Judith en Isabelle weer staan met hun shirtjes en oogschaduw in Scheveningen bij het Circustheater. Stralend en kakelend van spanning.

Nu loopt er een weerbarstige puber door mijn huis, die hele andere zorgen heeft en ze echt niet altijd meer wil delen.
Omdat het uit is met d'r vriendje en ze haar telefoon in moet leveren.
Omdat ze vandaag haar Ipod weer terug krijgt.
Omdat ze een wandelend vat hormonen is en daar eigenlijk geen raad mee weet.
Maar het is ook een puber die heerlijk in een deuk ligt, die even lekker tegen je aan kruipt en die het gelukkig ook gezellig vindt om nog steeds iets leuks met haar moeder te doen.
Vorige week had ik er moeite mee, want die overgang van puber naar superpuber lijkt wel te gebeuren terwijl ze slaapt. Het spreekwoordelijke blad van een boom.
Ik weet heus wel dat ze niet altijd dat meisje van vijf blijft, maar soms, heel soms, verlang ik er toch een beetje naar terug..

Struisvogelpolitiek

                                            
Sinds kort probeer ik mezelf in bescherming te nemen. Vooral in bescherming tegen mezelf. Hiervoor probeer ik drie vragen te beantwoorden: Kan ik het?
Wil ik het?
Is het goed voor mij?
Als eén van die vragen met NEE beantwoord wordt, mag ik het niet doen van mezelf. Op zich heel goed te doen, maar ik kan het overdrijven. De vaatwasser leeghalen, de was vouwen, stofzuigen; ik stel mijn drie vragen. En gek genoeg kan er steeds wel eentje met nee beantwoord worden.
Dat heb ik dus een paar dagen gedaan, gevolg: geen schone kopjes in de kast en een volle wasbak. Drie manden met schone ongevouwen was en een met troep bezaaide vloer. Net mezelf dus maar een schop onder mijn kont gegeven en eventjes van alles gedaan. Het kostte een klein uurtje, maar alles is gedaan. De vuile vaat wordt nu gereinigd, de machine is zelfs al bijna klaar. Moet ie weer leeg. Guus de teckel heeft weer een knuffel gemold, moet ik weer stofzuigen en de wasdroger heeft mijn handdoeken weer gedroogd. Komt weer dat dilemma: Kan ik het? Wil ik het? Is het goed voor mij?