Vaak krijg ik te horen dat ik eigenwijs ben. Waarom? Ik zou het niet weten! Nee, dat is niet waar. Ik ben namelijk tamelijk eigenwijs. Het is de afgelopen tijd al regelmatig gezegd.
Ik vind namelijk dat ik best een konijnenkooi kan schoonmaken met 1 hand, het huis kan stofzuigen, kan koken en boterhammen kan smeren.
Dat dat allemaal niet helemaal zo werkt, daar ben ik na een week wel achter. Dus ik accepteer hulp. Oké met mate, maar ik geef een beetje toe!
Dat eigenwijs zijn een karaktertrek is die genetisch is, is niet zo'n grote verrassing. Maar dat Judith het zo vreselijk overdrijft, is een beetje jammer.
Maandag komt er iemand om haar kamer te behangen en te schilderen, dus de kamer moest LEEG!
Ik kon niet helpen met het verslepen van meubels. Want die ene arm zit nog steeds in het gips. Jeppe mocht niet helpen, net zomin als al die mensen die spontaan hun hulp aanboden. Nee, Judith deed het allemaal helemaal alleen. Maar het is gelukt! De kamer is leeg! Dwz haar bed en kledingkast staan er nog, maar dat is dan ook alles.
Ze heeft nu wel een zere rug, maar een tevreden gevoel!
Ik wil alleen niets meer horen. Nooit meer "MAHAM" als ik iets minder slims doe. Nooit meer "Doe dan niet zo stom!" als ik teveel gedaan heb.
Ze mag niets meer zeggen! Jammer dat ze niet klaagt, dan kon ik overlopen van leedvermaak. Eén troost, alles moet nog weer teruggezet worden...
