Vandaag moest ik naar het Erasmus voor de Anesthesie. Inloopspreekuur tussen 8.30 en 14.30uur.
Ik besluit op tijd weg te gaan: kwart voor acht! De Jeetjes moeten zichzelf even redden, maar de broodtrommels staan klaar, dus dat gaat wel lukken!
Uiteraard heeft het vannacht voor het eerst in weken gevroren en kan ik met de ruitenontdooispray aan de slag. De binnenkant van de auto beslaat direct en dus kan ik ook nog met doekjes aan de slag.
Tien minuten vertraging.
De snelweg werkt mee, dus dat is prettig. Maar aangezien ik alleen maar via Schiedam bij dat ziekenhuis aankan komen, sta ik in Schiedam toch stil. Weer vijf minuten.
Eindelijk rij ik in Rotterdam op de Westzeedijk, heerlijk rustig en net als ik bijna bij de afslag naar de parkeergarage ben, valt mij een meneer in veiligheidsjakje op. Hij stopt bij iedere auto om een papiertje te geven en een praatje te maken.
Ik ben benieuwd.
"Goedemorgen mevrouw, u kunt niet de parkeergarage in!"
"Hoe bedoelt u, meneer"
"De parkeergarage is gesloten wegens werkzaamheden. U kunt parkeren in de garage aan de G.J. de Jonghweg en dan met de pendelbus naar het ziekenhuis."
(Nu is het parkeren bij het Erasmus al een tijdje een drama, wegens allerlei verbouwingen moet de patient of bezoeker een redelijke extra dertig minuten reistijd inplannen.)
Nou was ik niet in de stemming voor dit soort mededelingen en een welgemeend doch zeer onbehoorlijk woord ontglipte me. De meneer kijkt alsof hij de hele dag dit soort woorden hoort en ik vind dat ik fout ben en bied mijn verontschuldigingen aan. De man is ook alleen maar de brenger van slecht nieuws.
Ik krijg een briefje met een routebeschrijving erop.
"En dan neemt u de DERDE afslag!" zei de man nog.
Ik neem de tweede en dus de foute afslag. Maar weer keren bij de volgende verkeerslichten.
Dan kan je kiezen tussen de linker en de rechterbaan en omdat ik naar rechts zou moeten, kies ik voor de rechterbaan. Dat is ook fout en ik rijd pardoes de Maastunnel in. Vloekend en tierend zit ik in de auto. Weer keren en ondertussen dan toch maar de Tomtom inschakelen.
Had ik natuurlijk eerder moeten doen, maar ja ik ben eigenwijs.
Eindelijk arriveer ik dan bij de parkeergarage. Het busje staat al te wachten en ik mag instappen. Aangezien het inmiddels tien voor negen is en het eind van de reis (en het toilet) in zicht is, geef ik me over aan het ritje van tien minuten.
Het hele bezoek aan de anesthesist was een eitje bloeddruk: vragenlijstje en even praten met de dokter. Hij was leuk, die wil ik wel bij de operatie hebben. Hij kon helaas niks beloven.
Hij kon ook niet beloven dat ik als eerste mocht en dan om twee uur naar huis. Heb nog aangeboden dat hij met naalden in me mocht prikken, als hij zijn best hiervoor zou doen. Maar dat boeide hem niet.
Nu tel ik af naar 2 februari. Maak me uiteraard zenuwachtig over de operatie, gaat het zin hebben, durf ik te hopen dat de pijn echt minder zal zijn of is het een kwestie van "Nee heb je en ja kan je krijgen!"
Verder moet er natuurlijk nog een hoop gebeuren voor die tijd: Huis schoon, bedden verschonen, hond naar de kapper (zelf misschien ook), wat dieren in laten enten, zorgen dat er genoeg makkelijke maaltijden in de vriezer liggen. En oefenen in wat dingen die ik zonder na te denken met rechts doe, maar dan echt even niet kan.
Dat zal allemaal wel lukken, daar twijfel ik niet aan....
