Jeppe heeft last van bloedneuzen. Niet zo af en toe eens een druppeltje, maar echte serieuze bloedneuzen. Regelmatig vertrekt hij op school met zijn doos tissues richting het toilet.
De juf vond het verontrustend en mailde erover.
Nou viel de heftige periode voornamelijk tijdens de vrieskoude. Van min achttien naar een warm droog lokaal van 21graden is een groot verschil en dat had zijn werking op Jeppes neus.
Toch is de kou al weer het land uit en blijft het bloed stromen. Vandaag dan maar naar de huisarts.
Onze eigen arts was er niet, maar de vervangster was ook erg aardig. Keek terug in het bestand en ontdekte dat hetzelfde neusgat ook in 2006 al een keer dichtgebrand was.
We worden door verwezen naar de KNOarts. Dezelfde als zes jaar geleden en in onze herinnering was het een aardige vrouw, goed met kinderen.
Om de tijd te overbruggen krijgt Jeppe een neusspray die de bloedvaatjes in toom moet houden.
Ik houd mijn hand op in de verwachting daar een handgeschreven briefje voor de specialist in te krijgen en een receptje om mee naar de apotheek te nemen. Maar nee, alles gaat digitaal tegenwoordig.
Het verwijsbriefje is met een druk op de knop bij het afsprakenburo van het ziekenhuis, die mij binnen 24uur ter gaan bellen om een afspraak te maken. HUH????
Het receptje gaat met een volgend drukje op de knop naar de apotheek, dan ligt het zo al voor je klaar.
OKÉ...
Wij even naar huis, portemonnee gehaald en op naar de apotheek. Geen recept terug te vinden. Zie je wel, ik wil gewoon een papiertje in de hand en dan daarmee naar de balie. De apothekersdame belt met de praktijk en binnen de kortste keren rolt er een geel briefje uit de printer. Mooi gelukt.
Ik heb nu alleen nog een hard hoofd in die verwijsbrief en dat afspreken. Maar als ik een half uurtje thuis ben, gaat de telefoon. "Met het afsprakenburo van het Vlietlandziekenhuis. We bellen u om een afspraak te maken met dokter Elias. Schikt 2 april?
Ben er even stil van, wauw de wonderen van de moderne techniek!
