12 jaar geleden was het. We waren net verhuisd, nog niet alles was uitgepakt. De kledingkast kwam op vrijdag en op zaterdag zou oma komen om de kast in te richten.
Maar eerst even naar de Haven om de intocht van Sinterklaas bij te wonen.
"Dat je nog rondloopt!" "Moet je niet bevallen?"
Geen rare vragen, want de maandag erna was ik uitgerekend. Maar ik was er heilig van overtuigd dat de bevalling nog een week of twee op zich zou laten wachten. Dat was bij Judith toch ook zo?
Niets was minder waar, Judith mocht heel onverwacht een nachtje bij oma in Hilversum logeren. Het babietje had bedacht dat het dat weekend echt kwam.
Op zondag 14 november was het zover, een jongetje werd geboren: Jeppe Sjoerd Damen. Een mooi klein ventje van zeveneneenhalf pond.
Heel lief en onschuldig.
Als baby was Jeppe erg rustig, sliep veel, werd wakker voor zijn fles en groeide geheel volgens de lijnen van het consultatiebureau.
Hij was wel altijd veel en heftig verkouden, maar gelukkig waren daar allerlei pufjes voor.
En er was twee keer een cyste boven zijn oog, die weggehaald moest worden.
Inmiddels is hij bijna net zo lang als ik. Houdt hij nog steeds van lekker eten en slaapt hij best wel goed.
Het rustige is er soms wel vanaf, ik krijg weleens klachten van de juf. Die kan natuurlijk niet zeggen, dat hij een rondje moet gaan lopen. Loopt straks de hele klas buiten.
Zijn hobby is steppen, niet dom rondjes, maar truukjes. Flips, backflips en af en toe een wheelie.
Lekker naar de skatebaan, alleen of met medestepper Jelle.
Jeppe is opgegegroeid tot een stoere gozer. Af en toe komen er pubermomenten, maar dat hoort erbij.
De basisschooltijd is bijna achter de rug. Ben benieuwd op welke school hij volgend jaar zit. en wat hij daarna gaat doen.
Van de week kondigde hij aan bij de Marine te willen. Ik ben benieuwd!
