Had vanmorgen vroeg zo'n heimwee naar vroegûh. Toen de meisjes van dertien nog gewoon meisjes van vijf waren. Zag een stukje K3 met allemaal kleine blije meisjes met als enige zorg op dat moment: Ken ik de tekst wel en ik hoop dat het nog heel lang duurt!
Zag Judith en Isabelle weer staan met hun shirtjes en oogschaduw in Scheveningen bij het Circustheater. Stralend en kakelend van spanning.
Nu loopt er een weerbarstige puber door mijn huis, die hele andere zorgen heeft en ze echt niet altijd meer wil delen.
Omdat het uit is met d'r vriendje en ze haar telefoon in moet leveren.
Omdat ze vandaag haar Ipod weer terug krijgt.
Omdat ze een wandelend vat hormonen is en daar eigenlijk geen raad mee weet.
Maar het is ook een puber die heerlijk in een deuk ligt, die even lekker tegen je aan kruipt en die het gelukkig ook gezellig vindt om nog steeds iets leuks met haar moeder te doen.
Vorige week had ik er moeite mee, want die overgang van puber naar superpuber lijkt wel te gebeuren terwijl ze slaapt. Het spreekwoordelijke blad van een boom.
Ik weet heus wel dat ze niet altijd dat meisje van vijf blijft, maar soms, heel soms, verlang ik er toch een beetje naar terug..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten