Nichtje

Ik heb een nichtje, Bente. Bente is bijna viereneenhalf en een ontzettende kwebbelkous. Leuke blonde haartjes en groengrijze ogen(haar zus en broertjes zijn alledrie bruinharig met bruine oogjes). Een mini versie van Judith op die leeftijd.
Gisteren kwamen ze heel onverwacht eten. Vlees uit de vriezer, bbq aan. Maar wel nog even snel naar de AH om stokbrood, kruidenboter en sla te halen. In de auto begon ze al. "Tante Marjet, jij hebt wel een hele grote auto en jij bent heel klein!" Even gecorrigeerd: als je 41 bent ben je niet meer klein, dan ben je kort. Dat snapte ze, want Pelle (2 jaar) en Jorne (4 weken) die zijn klein en zij nog een beetje.
Het parkeren lukte niet, is moeilijk achteruit inparkeren..
Maar daar kon ik niets aan doet, want "jij bent heel kort hè tante Marjet".
In de AH ging ze door: de kruidenboter stond wel heel hoog voor korte mensen. Gelukkig is het kind een vedergewicht en kon ik haar op tillen. "Wel fijn dat ik er bij ben, anders kon je nooit de kruidenboter pakken".
Twee stokbroden op elkaar waren net zo lang als ik ben. En zo kakelde Bente haar weg door de winkel. Een spoor van lachende mensen achter zich latend.
Er was wel een troost: "Tante Marjet, jij bent wel heel kort, maar toch ben je te lang voor een kinderwinkelwagentje!"