Soms zit het mee, maar soms ook niet...

Soms heb je van die dagen, iedereen kent ze! Het zit gewoon even niet mee.
Je wordt wakker, staat op en absoluut niets wijst erop dat er iets zwarts boven je hoofd hangt.

Ik had dat dus! Na twee nachten slecht slapen (door een daas gestoken met een megareactie, te warm, te druk in je hoofd) eindelijk heerlijk geslapen. Blij wakker, vol gezonde spanning. Tenslotte was het gisteren de dag van de vloer- en raambedekking. Weer een stapje verder in de afwerking van de kamer...

Het ging voorspoedig! De vloer is prachtig, de plissée gordijnen zijn beeldschoon. De kasten konden naar beneden! Dat gebeurde om half acht! Helaas had mijn "mooie" kast besloten een kink in de kabel te knallen. Er viel een deur uit... raampje stuk, scharnieren kapot en een stukje deur eraf.
 Een dozijn hele nare woorden bleven keurig in mijn mond. Tenslotte was ik niet alleen. En iedereen keek net zo perplex als ik...
De deur ligt op de kast, het ruitje is opgeveegd en moet nog weg.
Toen ik alleen was, heb ik wel alle lelijke woorden er uit gegooid. Moest even en luchtte op.
Ik ga dus nu op zoek naar een meubelmaker, die dit kan maken. Netjes en goedkoop.

Vandaag was een nieuwe dag, dus nieuwe kansen. Zo mis als gisteren ging, kon het tenslotte niet meer gaan. Toch??

Het ging goed vandaag, werken was gezellig. We hebben gelachen, ik heb niet gesnoept. Het was wel erg warm, maar ook dat was met een heleboel ventilators best te doen.
Om half zes moest er nog eten gehaald worden. Even twijfelen tussen een salade en een pizza. De pizza won.
Jammer, want als ik de salade had genomen, had ik gewoon gegeten. Het tijdklokje van mijn oven deed het niet, maar verder brandden alle lampjes. Jammer dat dat gezichtsbedrog was. De oven werd niet erg warm.
Dan kan je veel doen, ik heb de stroom eraf gehaald en dat werkte. De oven werd heerlijk heet, het tijdklokje werkte weer! Pizza erin en dan gaat de telefoon.
 Mijn moeder, die had ook zo'n dag: Vriezer kapot, alles ontdooid. Gore stinkzooi. En terwijl ik een luisterend oor biedt en ook mijn hart uit mag storten, vergeet ik mijn pizza. Hij werd erg bruin, tegen het zwarte aan. Weer wat lelijke woorden en gelukkig had ik nog meloen. Ook lekker.
Het was weer zo'n dag, heb besloten vandaag geen actieve dingen meer te doen. Ik geloof dat ik gek word, als er weer wat stuk gaat.

Bedankt voor jullie lezend oog, rest mij nog om te zeggen: