Please cross the line if...

Bij de KRO zenden ze het programma "Over de Streep" uit. Het concept is Amerikaans en heet  daar "Challenge Day". Het doel is om tieners zich bewuster te maken van hun omgeving, van hun klasgenoten en van hun problemen.
Problemen die je vaak niet ziet.

Op een middelbare school lopen jongeren rond met een heel leven achter de facade, die ze zichzelf hebben opgelegd.
Jongeren, die altijd heel vrolijk, sociaal en populair zijn, kunnen een heel ander leven thuis hebben. Zo zijn er jongeren, die uit een gezin komen, waar alcohol en drugs tussen de hagelslag en pindakaas op de ontbijttafel staan. Jongeren die door hun klasgenoten als kinderlijk worden beschouwd, blijken thuis de taak van vader en moeder op zich te nemen.
Ik heb respect voor die jongeren en kan me verbazen over het feit, dat zulke jonge mensen al met zoveel geweld, verdriet en tegenslagen te maken hebben.

Nadat er gesprekken zijn geweest, een paar leerlingen er uit zijn gepikt en ze hun verhaal apart tegen Arie Boomsma hebben mogen vertellen, begint de officiele "Challenge Day".
De leeerlingen staan, met een aantal leraren en hulpverleners in een grote hal. In het midden is een streep. De Amerikaanse begeleider geeft vragen. Iedereen is doodstil.
"Please cross the line if....."
Er lopen een aantal mensen naar de andere kant van de lijn. De rest toont respect door hun hand op te steken.
Er wordt gehuild, met verbazing gekeken en gekroeld. Een enkele keer steekt er maar eén iemand over.
Op de vraag: "Please cross the line if you've ever had the chance of being a child.", blijven er toch nog altijd een paar staan. Dat hoort toch niet??

Ook is er ook altijd de vraag: "Please cross the line if you come from a broken home."
Altijd denk ik dan: "Bij deze vraag steken mijn kinderen over!"
Bij de laatste aflevering, die ik met Judith keek, kwam deze vraag ook weer. Ineens klinkt er een stemmetje: "Mam, als ze dit bij mij op school zouden doen, steek ik bij deze vraag NIET over."
Ik snap het niet, wij zijn al tien jaar gescheiden, dus ja ze komt uit een gebroken gezin.
Judith weet dat , maar verklaart zich nader: "Als ik denk aan een gebroken gezin, denk ik aan ruzies en aan ouders die niet bij elkaar in de buurt kunnen komen. Jullie zijn dan wel gescheiden, maar jullie kunnen nog steeds met elkaar overweg!"

Ik ben er even stil van en moet dan huilen, van ontroering en van geluk.
We doen het dus goed als gescheiden ouders. En eigenlijk ben ik daar best wel trots op!