Moederen

Al meer dan veertien jaar geleden werd ik moeder. En van te voren heb je daar ideeën over. Je weet precies wat voor moeder je gaat worden, wat je wel en niet goed gaat vinden. Je gaat niet op je moeder lijken.
Kortom een droombeeld.

Ik zou namelijk moeder worden van een groot gezin en het zouden allemaal jongens worden. Toch zeker vier jongens...
En ze zouden leuk zijn en aardig en vriendelijk en beleefd. Een droombeeld dus...

Totdat er eind 1996 een Pickwickreclame kwam: Een moeder met een snoezig dochtertje, die thee dronken uit een poppenserviesje bij een poppenhuis. Dat wilde ik ook!!  En ik kreeg een meisje, Judith. Jullie hebben al wel over haar gehoord of gelezen. Gelukkig was het een "Meisjes Meisje"!

Bijna drie jaar later kwam Jeppe, mij leek het wel leuk om een soort "PetjePitamientje" jongetje te krijgen.

Door omstandigheden kwamen er niet meer kinderen bij. Jammer, maar helaas...

Judith kreeg een poppenhuis en een theeservies. Het poppenhuis is niet zoveel gebruikt en thee uit haar serviesje vond ze geen succes. Daar spatte mijn droombeeld uit elkaar. Jammer, maar we drinken nu gewoon gezellig thee of koffie. In gewone kopjes zonder poppenhuis.

Jeppe bleek wel een Petje Pitamientje. At pindakaas tot hij het op een beschuit at en het niet meer lustte . Hij liep de eerste vier jaar van zijn leven op rubberen kaplaarsjes. Hij versleet ze echt! Gaten in de zolen en altijd bananenvoeten. Badstoffen pyama's en een hoog knuffelgehalte. Heerlijk gewoon.

Nu zijn ze 11 en 14 jaar. Prépuber en überpuber. Meest gezellig, maar op alletwee zit een kop!
Ik sta iedere dag wel weer een keer verbaasd. Jeppe is stoerder, beweegt zich voort op zijn step, nog een wonder dat het ding niet mee naar bed gaat. Hij probeert iedere keer weer zijn grenzen te verleggen, iets later naar bed, iets later thuis. Iets grotere mond en dat is wel jammer.
Maar het is een fase en daar komen we doorheen!

Judith gaat ineens wel hard, er is een vriendje. Er is een baantje en er is vooral een eigen mening.
Het vriendje heb ik ontmoet en het is een leuk jong. Hij heeft zelfs spaghetti voor haar gekookt!
Zaterdag begint ze met werken bij de Pannenkoekenboerderij: bestek in servetjes rollen, het terras klaarzetten en afwassen.  En dan op zondag weer.
Ik vind het prima en ze kan er niet op achteruit gaan.
Die eigen mening is een ander ding, want ze heeft er recht op. Maar het ontbreekt haar nog een beetje aan tact. Ze deelt haar mening niet, ze meldt haar mening en daar is een verschil en dat loopt wel eens mis.
Komt bij dat we karaktertechnisch overeenkomen en dus botsen!

Mijn idee van moederschap is wel veranderd en wordt regelmatig bij gesteld. Ik ben zo blij dat er overal om mij heen mensen zijn met dezelfde problemen. Dan kan je nog eens om advies vragen.

En als ik heel eerlijk ben, zou ik in 1996 gezegd hebben, dat ik een droommoeder zou zijn. Dat ik niet hezelfde zou doen als mijn moeder, maar soms betrap ik mezelf.  De beste moeder die er is, ben ik niet, want terwijl ik mijn kinderen naar eer en geweten opvoed, voeden ze mij ook op....