We hebben in Maassluis een theatertje, Het Schuurkerkje.
Het Schuurkerkje dreigt helaas ten prooi te vallen aan de bezuinigingen op het culturele vlak. Daarom was er vandaag een speciale dag. Twee voorstellingen met Maassluis talent. Volgens sommigen een Culturele Avond. Dat heeft bij altijd een negatieve klank, dan zie ik weer de leerlingen die docenten nadoen, denk ik aan de "Wistjequiz" en hoor ik de valse noten van de blokfluiten en gitaren. Met andere woorden een soort terugtocht naar de Middelbare School...
Niets bleek minder waar. De dansschool deed diverse optredens, de stadsdichter had mooie gedichten, een komisch duo, zangeressen en een goochelaar.
Die goochelaar was erg geestig, al kwam dat toch ook wel een beetje door een paar dames in het publiek. Gierend van de lach zaten ze in hun stoeltjes. En natuurlijk kon het niet uitblijven: Er moest er eentje het podium op. Ietwat schuchter werd ze, omdat er opeens volop naar haar gekeken werd en haar vriendinnen snikkend en vooral veilig in hun stoel bleven zitten. Maar het was leuk en geweldig.
Ik was verbaasd door het talent in Maassluis. En ik hoop dat de gemeenteraad inziet dat een klein podium behouden moet blijven. Want hoe intiem is het om met maar honderdvijftig mensen naar een voorstelling te kijken. Waar een pauzedrankje gratis is en er ruimte is om ook na de voorstelling nog na te genieten....
Het Schuurkerkje dreigt helaas ten prooi te vallen aan de bezuinigingen op het culturele vlak. Daarom was er vandaag een speciale dag. Twee voorstellingen met Maassluis talent. Volgens sommigen een Culturele Avond. Dat heeft bij altijd een negatieve klank, dan zie ik weer de leerlingen die docenten nadoen, denk ik aan de "Wistjequiz" en hoor ik de valse noten van de blokfluiten en gitaren. Met andere woorden een soort terugtocht naar de Middelbare School...
Niets bleek minder waar. De dansschool deed diverse optredens, de stadsdichter had mooie gedichten, een komisch duo, zangeressen en een goochelaar.
Die goochelaar was erg geestig, al kwam dat toch ook wel een beetje door een paar dames in het publiek. Gierend van de lach zaten ze in hun stoeltjes. En natuurlijk kon het niet uitblijven: Er moest er eentje het podium op. Ietwat schuchter werd ze, omdat er opeens volop naar haar gekeken werd en haar vriendinnen snikkend en vooral veilig in hun stoel bleven zitten. Maar het was leuk en geweldig.
Ik was verbaasd door het talent in Maassluis. En ik hoop dat de gemeenteraad inziet dat een klein podium behouden moet blijven. Want hoe intiem is het om met maar honderdvijftig mensen naar een voorstelling te kijken. Waar een pauzedrankje gratis is en er ruimte is om ook na de voorstelling nog na te genieten....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten